جلوه

به بهانه یادداشت آقای ویرولوژیست درمورد والنتاین وبه جای ثبت درقسمت نظرات:

درزمین دیگران خانه مکن   کارخودکن کاربیگانه مکن

اول:ترویج این فرهنگ می تواند رونق خوبی مثلا برای بازار کالا های یک بار مصرف وارزان قیمت چینی باشد.و بیشتر از آن دلالان وخرده فروشان این اجناس.(پس می بینیم که پشتوانه اقتصادی هم دارد)
دوم:کسانی هم از راههای فرهنگی مانند فیلم ها ومجلات زرد وروزنامه ها وتلویزیون (مثلا همین سریال واقعا نکته دار شمس العماره که نمی دانم چطور به آن مجوز هم داده شدو واقعا! واقعا !جای حرف داشت)با تمام قوا یکی از مقاصد فرهنگی شان همین ترویج روابط آزادی است که شرعا وعقلاجای حرف وحدیث وکارشناسی بسیاری دارد.
به هر حال تاوقتی که جامعه فرهنگی مسلمان وقشر مذهبی ما افسار یا به عبارت بهتر ابزار های زیر بنایی فرهنگی جامعه را رها کرده ودراختیار طیفی گذاشته باشند که خودتان بهتر میدانید وفقط به سانسورو توقیف ومحکوم کردن و پیف پیف کردن منفعلانه بپردازند ابدا !هیچ!نتیجه بهتری نیز درانتظار نخواهد بود.
هنرمند مذهبی ای مثل اقای میر کریمی یا مجید مجیدی که گوشت وپوست واستخوانش دریک ساختار مذهبی رشد یافته است طبیعی است که دراثرش نفس کشیدن ها ولبخندها هم مذهبی یا معنا گرا یا هرچیز دیگر مشابه آن خواهد بودواز "به همین سادگی"و"بیدمجنون"و... همین جوری یاد خداودلتنگی ها و حزن های معنوی وآن حس زیبای اخلاقی می بارد
...
...
.
وبالعکس ؟؟!!!...   .

پ.ن1:خواستم  مجید مجیدی را مفتخربه لقب مولانای سینمای ایران کنم که دیدم بهتراین است کمی صبر کنیم چون مولانا هم با بیست سال وسی سال یا حتی صدسال مولانا نشد،به هرحال اگر اومولانانباشد اما می توان از امثال اوپرسید که مولانا چطور مولانا وابن سینا چطور ابن سیناشد؟.
اصلا چه خوب شد حرف مولانا به میان آمد چون وقتی می گوییم هنر مذهبی یا حتی هنر حیف است از او نام نبریم که  ابیاتش سر شار از مفاهیم دینی وروانشناسی وجامعه شناسی مذهبی وملی وبومی است .بدون یک گروه یا نسل از هنرمندان کاربلد وفرهیخته ونخبه(نه از این نوعی که این روزا بهشون لقب نخبه دادن)که روح مذهب درآنها دمیده شده باشد.قطعا نمی توان انتظار "بچه های آسمان"،"زیرنورماه"،ازکرخه تاراین"،"باران"و... را داشت.وبدون یک زیرساخت فرهنگی مناسب نمی توان دربلند مدت انتظار جامعه بالغ ومتمدن راداشت که باهر بادی به این سو وآن سو نلرزد."هرچیزی که درقالب هنر نگنجدماندنی نیست"..
پ.ن2:فرقی نمی کند وقتی می گوییم کار فرهنگی مناسب چرا مثلا از سریال فرهنگی "کتابفروشی هدهد"یا "داستان های نوروزی"اثر خانم "برومند"نام نبریم که بعد از سالها هنوز هم می تواند بهترین وپرمخاطب ترین سریال عید 89 باشد.
پ.ن3:ماازاین انشا نتیجه می گیریم که شیوع سریع"والنتاین"می تواند به عنوان یک علامت بالینی از یک بیماری یا نقص مزمن درسیستم فرهنگی جامعه باشد ومی توان علاوه بر تسکین درد به درمان بیماری هم اندیشیدبه شرط اینکه مثل وزیر ارشاداسبق ،خودمان هنوزبه دنبال تجدید فراش وصیغه و... نباشیم!!.